Alopecia areata – oorzaken, symptomen en behandeling

Wat is alopecia areata

Wat zijn de oorzaken van deze ontstekingsziekte

• genetische factoren, erfelijke neigingen tot dergelijk haarverlies, die tussen 10 en 20 procent van alle gevallen kunnen betreffen, ook betreffende de neiging tot folliculitis;
• psychosomatische stoornissen en aanverwante aandoeningen. Deze alopecia gaat vaak gepaard met ernstige stress, die ook een vernietigend effect heeft op de haarfollikels. Langdurige nerveuze spanning verzwakt de gezondheid van het hele organisme, en een van de symptomen daarvan is de vorming van karakteristieke ontstekingshaarden, plaatsen van waaruit grote hoeveelheden haar snel beginnen uit te vallen;
• hygiënische verwaarlozing van de hoofdhuid, onregelmatig wassen van de huid of gebruik van ongeschikte cosmetica, vol ingrediënten die de natuurlijke pH van de huid verstoren, wat ook roodheid en irritatie kan veroorzaken, eindigend in de ontwikkeling van ontstekingen;
• Hormonale stoornissen, die meestal voorkomen bij zwangere vrouwen of vrouwen in de menopauze en het gebrek in het lichaam aan bepaalde voedingsstoffen die de gezondheid van huid en haar bevorderen, zoals zink;
• problemen met de bloedsomloop die leiden tot hypoxie van de huid, wat snel leidt tot stoornissen in alle drie de cycli van de haargroei, d.w.z. anageen, wanneer het haar actief groeit, catageen, een overgangsfase waarin het haar langzaam begint af te sterven, en telogeen, wanneer het haar niet meer groeit en de lege haarfollikels tot rust komen en zich regenereren;
• co-morbiditeiten, waaronder auto-immuunziekten, waarvan huidziekten zoals vitiligo en zelfs eenvoudige onbehandelde acne als eerste moeten worden genoemd. Een veel grotere bedreiging voor het haar vormen echter andere aandoeningen, zoals thyreoïditis, hyperthyreoïdie, hypothyreoïdie of de bijzonder gevaarlijke ziekte Hashimoto. Haaruitval kan ook worden veroorzaakt door lupus erythematosus, diabetes type 1, reumatoïde artritis, alsmede ontstekingsziekten van het spijsverteringsstelsel, met name de dikke darm;
• overgevoeligheid voor andere externe factoren, waaronder atmosferische of door allergieën veroorzaakte factoren, waaronder voedselallergie
• infecties van bacteriële aard, onder meer veroorzaakt door stafylokokken, streptokokken, of door bacteriën die ziekten kunnen veroorzaken waarvan het symptoom ook kaalheid is, zoals huidtuberculose, syfilis en gonorroe.

De meest voorkomende soorten ziekte

• totale alopeciaareata, die, zoals de naam al aangeeft, het gehele hoofdoppervlak bedekt en leidt tot volledig haarverlies, dat echter in andere delen van het lichaam blijft;
• maligne alopecia areata, de ernstigste vorm van de ziekte, die net als alle andere begint met de vorming van kleine haaruitvalplekjes. Deze gebieden worden geleidelijk groter en er treedt totale kaalheid op, met het verschil met de totale variëteit dat het haar, ondanks behandeling, niet teruggroeit en het verlies meestal permanent is;
• alopecia areata simplex, waarbij het ziekteverloop leidt tot de vorming van de bovengenoemde ovale of cirkelvormige haarden van alopecia, die al dan niet in elkaar overgaan of zich aaneenrijgen;
• gegeneraliseerde alopecia areata, een andere uiterst lastige variant, waarbij niet alleen het haar op het hoofd geleidelijk aan verloren gaat, maar ook de wenkbrauwen en wimpers, en vaak ook het haar op andere delen van het lichaam, bijvoorbeeld in de intieme zone of onder de armen;
• Diffusealopecia areata, waarbij de individuele haaruitval zeer snel samenklontert en het hele hoofd bedekt;
• alopecia areatanodularis, ook wel alopecia areata peripheralis genoemd, waarbij kale plekken vooral aan de randen van de hoofdhuid ontstaan, in de frontale, temporale en occipitale gebieden. In het geval van alopecia areata gaat bijna honderd procent van het haar verloren en blijven er alleen op de kruin van het hoofd nog kleine klontjes haar over.

Andere criteria voor de classificatie van alopecia areata

1. alopecia areata vulgaris

2. atopische alopecia areata

4. hypertrichosis albicans

5 Gecombineerde alopecia areata

De meest kenmerkende symptomen van alopecia areata

• kleine alopeciaplekken, ronde of ovale gebieden, waaruit het haar in snel tempo begint uit te vallen, en de vlekken zelf verspreiden zich vaak, worden groter en gaan in elkaar over;
• het verschijnen van zogenaamde “uitroeptekens” aan de randen van deze haarvaatjes, d.w.z. korte, harde, slechts enkele millimeters lange stukjes haar die eruit zien alsof ze krom zijn geknipt;
• jeuk van de huid op de getroffen plaatsen zonder andere tekenen van ontsteking, irritatie of roodheid
• symptomen van psychische aard, die gepaard gaan met een verslechtering van het psychisch welzijn, een afname van het gevoel van eigenwaarde en een toenemend gevoel van schaamte, waardoor het moeilijk en in veel gevallen zelfs onmogelijk wordt om normaal te functioneren in de samenleving. Dit leidt tot toenemende stress, en zelfs tot de genoemde depressie, een toestand die voor de patiënt al levensbedreigend kan zijn;
• Veranderingen aan de nagels, die bij tot 60% van de patiënten voorkomen, zich uiten in dwarse groeven op de nagelplaat, de zogenaamde Beau-lijnen, broosheid van de nagelplaat, verdikking ervan, en in ernstige gevallen van de ziekte zelfs het afvallen ervan;
• symptomen van gezichtsstoornissen, bijvoorbeeld progressieve cataract, d.w.z. vertroebeling van de lens, die gelukkig zeer zelden voorkomt.

De meest voorkomende behandelingsmethoden van alopecia areata

Wat werkt bij het verlichten van de symptomen en het behandelen van alopecia areata:

• immunosuppressieve middelen zoals corticosteroïden, oraal toegediend in de vorm van tabletten, of plaatselijk, in de vorm van crèmes en zalven die rechtstreeks op de onbehaarde huid worden aangebracht;
• minoxidil, ook geschikt voor de behandeling van alopecia androgenetica, aanvankelijk alleen gebruikt als bloeddrukverlagend middel. Het voorkomt de omzetting van testosteron in DHT, dihydrotestosteron, dat de haarfollikels beschadigt en op den duur vernietigt. Het gebruik ervan gaat gepaard met een aantal ernstige bijwerkingen, pijn op de borst, bloeddrukstijgingen, hyperglykemie of menstruatiestoornissen bij vrouwen;
• DCPC-therapie, waarbij een anti-allergisch middel, gewoonlijk difenylcyclopropenon, onder de huid wordt geïnjecteerd, waardoor plaatselijke sensibilisatie optreedt;
• aanvulling van bestaande tekorten aan vitamine D, uiterst doeltreffend bij het opheffen van ontstekingen, ook binnen de haarfollikels die verantwoordelijk zijn voor een correcte haargroei;
• het gebruik van de juiste cosmetica, het bevorderen van een gezonde en snelle haargroei en tegelijkertijd zorg dragen voor de gezondheid van de huid, het voorkomen van ontstekingen, irritatie, het handhaven van de juiste pH-waarde;
• mesotherapie, d.w.z. de procedure waarbij de nodige voedingsstoffen rechtstreeks onder de huid worden geïnjecteerd, die ook goed zijn voor de haarfollikels en haarbollen;
• carboxytherapie, een andere invasieve behandeling, maar in dit geval wordt kooldioxide onder de huid geïnjecteerd, wat een gunstig effect heeft op de bloedvaten, waardoor deze groter worden en de hoofdhuid dus beter wordt doorbloed, van zuurstof wordt voorzien en wordt gevoed;
• cryomassage, eveneens een uitwendige behandeling, waarbij de huidweefsels worden afgekoeld met behulp van lachgas dat met een speciaal apparaat wordt toegediend. Het effect is dat de huid en vooral de haarfollikels worden gestimuleerd om sneller te regenereren;
• UVB-therapie, waarbij gebruik wordt gemaakt van ultraviolet licht, versterkt de follikels en versnelt de groei van nieuw, sterker en gezonder haar;
• geneesmiddelen om de symptomen te verlichten van andere aandoeningen die kunnen leiden tot alopecia areata, waarvan de belangrijkste anti-stresspreparaten zijn op basis van natuurlijke ingrediënten zoals vitania sluggard, beter bekend als ashwagandha.